Шайтан менин мойнума минип алып:
жетеледи кечеге, үлпөт-тойго.
Жетеледи көчөгө “суюк-аяк”.
Жээритти рас, достон да жандай көргөн,
Стакандап, чынылап сунду арак.
Шайтан менин мойнумда дооран сүрдү:
курттай кыйнап кемирди эт-сөөгүмдү,
бийлеп мээни,
бийлеп мени.
Топоздой нык семирип, так секирди.
Жетет эми!
Ажырашкыс дос бололу кайра экинчи,
кең жайып кучагыңды,
канакей, бери келчи
акылдын периштеси.
Комментариев нет:
Отправить комментарий