“Ай келиптир”

Ача салсам көзүмдү бүгүн түндө,
алтын нурун төгүлтүп асыл мүлдө.
Аза бойго, жүрөгүм, өзөгүмө
ак жайылган ыпысык төшөгүмө
ай келиптир, аруу жан
Ай келиптир.

Агатайын сагынткан карындаштай,
атилес шай көйнөгүн жамынбастан.
Капилеттен таарынтып алган асман,
каш-кареги, эринин жалын баскан.
Ай келиптир, азада
Ай келиптир.

Алды мага жөлөнүп таштап боюн.
Алоолонуп өрттөндү ичи-койнум.
Кумарга мас алакан, манжа колум,
Кучакташсаң ай менен кандай сонун.
Кандай сонун. Кандай сонун.
Кандай сонун!

(с). 2013.

"Гүл-Гүлдөн" бир шиңгил

Ортодо ойноп ар кыл сөз,

осолдой түштү арабыз,

ошонун өзү жаман иш.

+++

Түгөй эки куш көрдүм,

бирин-бири сылап тараган,

эркелетип аяган.

+++

Жылдызы көп түнгө жайып көкүрөк.

Жубайым менен жүз үйрүшүп бүркөкпүз,

Бирибизди-бирибиз отуз жыл окуп бүтпөппүз.

+++

Зиренин аппак гүл өңүн,

Зирегим, сенден көрөмүн.

+++

Кир жуупсуң.

Көйнөгүң жайылуу турат.

Көзүмө сүрттүм кармалап.

("Гүл-Гүл" ырлар жыйнагынан. 2010)

“Жүгөрүдөй бала кармап алыпсың”

Биз окууну бүтөр жылкы жайында
асфальт жолдо окуудан соң кечке маал
аяр басып келгенибиз айылга
- Эсиңдеби, аяйым?...

Ажарданып кызыл нур жүзүң
айтаарындай кызык сыр
Акырын ийилдиң да дедиң сен:
“Жүгөрүлөр бала байлап калыптыр”.

Андан бери...
Жүгөрүлүү жай канчасын узатып,
канча аяздын каарына карыктым.
Жүрүп-жүрүп...
                   Жолугуштук жолдо шо
Жүгөрүдөй бала кармап алыпсың.


     ("Миң тамыр" ырлар жыйнагы. 1998)