Сагынычым сага айталбай,
бүгүн күндү жалгыз батырдым.
Жылдыз толо көктөн көз албай,
таңды дагы жалгыз атырдым.
Капалантып аруу көңүлдү,
кат да келбейт сенден негедир.
Көздөрүмдө толо ачуу жаш,
көөдөнүмдө толо сары зил.
Супурадай өңүм ак куба,
сууп маанай кеч күз желиндей.
өмүрдү ырга, шатка тундуруп,
өтө аламбы ыйга жеңилбей...
Азыркы ушул менин абалым:
канатынан майып каркыра.
Жайкы күйүк суусуз сарталаа,
күн тийбеген тайга, тундра.
...Көрүнүшү кудум өзүңдөй
көтөрүлдү тиги ай кырда.
Акыр келер жашоо көктөмүн
алдыртадан жүрөк туюуда.
Бул ишарат жанды сооротуп,
ишеничке толду көкүрөк.
Балким мага келер чоң бакыт,
чоң дайрадай толкуп кечирээк.
("Миң тамыр". 1998)
Комментариев нет:
Отправить комментарий