Зор сүйүнүч өрөөпкүттү, кубантты,
он жыл перзент төрөбөгөн жеңекем,
уул төрөп,
бешенеси ылдый жарык нур акты.
Күн күлүңдөп тизесине конду да,
күлө бакты ырай менен бөпөлүк.
Уул төрөбөй, күн төрөгөн кыязы
уялыңкы турду коомай көтөрүп!
…Топту жарып чыккан караан. Ал агам,
«куртумуштай» өзүн көрдү а анан.
Ак калпагын оң колуна туу кылып
жарын,
уулун,
палатаны,
дүйнөнү,
ак бетинен
жалынычтуу өөп кирди умтулуп…
Комментариев нет:
Отправить комментарий