Лейлек жергем

Лейлек жергем – куш ысымдуу, куш сымбат,
Кучагына уялаган жан сырым.
Чачы агарып кала берди бөкчөйүп,
Канатынын желпүүрүндө сан кылым.

Лейлек жергем – Жаңгактынын жошосу,
Жаш ингендин жайдаңдаган ботосу.
Yлпүлдөгөн чачыларын жаңы ачкан,
Жүгөрүнүн сүткө толо сотосу.

Лейлек жергем – Жашыл-Көлдүн ирими,
Жайрап оттоп, жүрөт сүзүп күлүгү.
Жомокто эмес, турмуштагы жолуңдан
Жолуктурар кыздын жоодур үрүнү

Лейлек жергем – Козу-Баглан ак дайра,
Козуке, Баян баткан ышкы сайранга.
Көз мончоктой жердин жубар соорусу,
Көргөндөр да, көрбөгөндөр арманда.

Лейлек жергем – жүзүм, өрүк, терекзар,
Жүргөн алыс уул-кызы ага зар.
Жылуулукту агаиндик эң ыйбаа,
Жыланынан сезип турам карачаар.

Лейлек жергем – нур кереге, күн өргөө,
Жыт, абасы, ар бир урпак канында.
Ал Чыгыштын, Азиянын кең төрү
Сенин жана менин тирүү барымда.