Татына бир сулуунун…
тарткандай.
Тартам сенин күйүтүңдү.
Барпырап мезгил учат батперектей
байкалбай өмүр өтөт сүйүп күндү.
Алкынып күз баратат жарыштагы
оозунан көбүк аккан сарала аттай,
көчөдөн жеңил баскан сары кыздай
көздөрү
карагаттай.
Дүкүлдөп согуусундай жүрөк-тамыр,
чыкылдап согот саат тынымсыз, бат.
Кымызды кулкулдатып жутканымдай,
өмүрдү убакыттар сорот, жутат.
Талаанын жашыл өңүн өчүрүп жел,
таратат өз боегун бопбоз бойдон.
Кейитет мени ичтен бир сыбызгы,
бир өксүк өйүй берет кетпей ойдон.
Жел жетип мага дагы боейт боз өң
мүрзөнүн үстүндөгү топурактай,
жүрөктү койгусу бар дүкүлдөтпөй,
саатты чыкылдатпай.
Дарбыздай дыңылдаган курагымда,
данектей сөөк жарат сезим курчуп.
Зор үмүт түн үркүтүп жанып турат,
зооканын бөйрөгүндө бийик урчук.
Ажайып кубулуштуу, куттуу, көркөм,
аябай толуп нурга бардык жагым.
Окшошуп өзүмчө бир нурдуу өзөн,
окшошуп нурдуу агым…
Татына бир сулуунун…
тарткандай.
Тартам сенин азабыңды.
Өзөгүмдөн өндүрүп жаңы калаа –
ачып салдым бар дүйнө, базарымды.
Комментариев нет:
Отправить комментарий